Η ομίχλη στο τραπέζι και γύρω

Με το μαυρο αμαξι κοβω την βραδυνη ομιχλη προσωρινα.

Πισω μου ξανασμιγει και γινεται παλι αυτο που ητανε.

Με ξεχναει γρηγορα, σα να μη περασα ποτε μεσα της.

Και η πολη.

Δε θελει να με ξερει.

Αυτη η πολη που τη κατοικουν μυρμηγκια ακουραστα στο να μη ρωτανε.

Αυτη η πολη που φυλακιζει τα κοριτσια σε τσιμεντενια κλουβια τα βραδυα.

Πριν καθησα εξω απο το μπαρ της Κιου Κιου. Εβγαλα με τα χερακια μου ενα τραπεζι και μια καρεκλα στο πεζοδρομιο και ειπα να μου ζεστανουν λιγο σάκε.

Η ομιχλη περναγε πανω απο το κεφαλι μου και μπροστα στα κοκκινα και μπλε νέον.

Ο καιρος ειχε κανει τα κοριτσια να κλειστουν μεσα. Τα χαρουμενα γυμνα ποδια και τα φεγγαρισια προσωπα ξεροσταλιαζαν στις αδειες μπαρες και στους ξεφτισμενους καναπεδες.

Που και που οι πορτες ανοιγαν για λιγο για να καταπιουν ενα Γιαπωνεζο αποφασισμενο να παραδοθει γι αλλη μια φορα στο ψεμμα τους. Πολυ πεισματαρικη ρατσα.

Επινα το σάκε και φανταζομουνα οτι διαλυομουνα μεσα στην ομιχλη. Εξαφανιζομουνα σαν το κοριτσι της ιστοριας που με παιδευει τοσες μερες.

Η Κιου Κιου θα εβγαινε καποια στιγμη να δει τι κανω και δεν θα εβλεπε τιποτα. Το πορσελανινο μπουκαλι του σάκε ακομα θα ηταν ζεστο. Γυρω του η υγρασια του τραπεζιου. Εγω πουθενα. Κι ουτε καν θ' αναρωτιοταν.

Τελευταια σκεψη που θα ειχα κανει ειναι οτι τελικα θα ηταν καλο να ειχα ενα σκυλακι. Οταν θα εξαφανιζομουν θα στεκοταν εκει διπλα στη καρεκλα μου να περιμενει. Με την ελπιδα οτι θα γυρνουσα αλλα η ομιχλη θα το φοβιζε τοσο που δεν θα μπορουσε ουτε καν να της γαυγισει. Που και που θα ετρεμε ετσι οπως θα τη κοιταγε σταθερα.

Ειχα και μια απορια τι θα γινοταν το κινητο μου. Το ειχα στη τσεπη μου. Αρα οταν εξαφανιζομουν θα ερχοταν μαζι μου. Το φανταστηκα μια στιγμη να χτυπαει σε ενα χωρο αδιαστατο εκει που το κενο θα καταπινε καθε ηχο. Και θ'αναβοσβηνε ματαια. Πως ειναι να αναβοσβηνεις στο κενο; Ασχημη σκεψη. Ετσι τα αφησα κι αυτο διπλα στο μπουκαλι του σακε.

Τα κλειδια; Εφτα συνολικα, τι θα τα εκανα; Δεν θα ηθελα σε αυτο το μερος να τα πασπατευω μεσα στη τσεπη μου. Βαρος θα μου ηταν συνθετο. Η υφη τους και οι πορτες που ανοιγαν. Οι αχρειαστες. Ας εμεναν κλειστες, ας τις παραβιαζαν. Τι μ'ενοιαζε. Δεν ηθελα να τις σκεφτομαι. Τα αφησα στο τραπεζακι, κρατησα αυτο του αυτοκινητου.

Ενα εισιτηριο για τη πτηση Παρασκευη βραδυ για Σαγκαη.

Κολλησε πανω στην υγρασια.

Μετα τα γυαλια ηλιου.

Μετα το γουώκμαν στη μεσα τσεπη.

Ολα τα λεφτα που ειχα μαζι μου.

Το βιβλιο που απομεναν δεκα σελιδες να τελειωσω.

Ο ιδεατος μου σκυλος με κοιταζε απο χαμηλα στριβοντας το κεφαλι.

Ημασταν καινουριοι ο ενας για τον αλλο.

Κριμα που τον αφηνα ετσι γρηγορα, θα γινοταν ενας πιστος φιλος.

Η Κιου Κιου θα εβλεπε στο τραπεζι ολα αυτα απο εμενα  κι εμενα πουθενα.

Με το αμαξι ξεσκιζω τωρα την ομιχλη.

Προσωρινα.

Κλεινει ησυχα πισω μου. Απο τον καθρεφτη βλεπω οτι κανενα ιχνος δεν εχω αφησει. Ουτε καν ενα ελαφρυ κυματισμο.

Ουτε καν μια σκεψη.

Μονο εκεινο το σωρο εκει πισω στο βρεμενο τραπεζι.

Το σακε θα κρυωνε σιγα σιγα, κι ο σκυλος μου θα κλαψουριζε.

Ο Γιαπωνεζος θα ανοιγε την πορτα και θα εφευγε τρεκλιζοντας.

Τα κοριτσια θα κοιμοντουσαν εξαντλημενα στο καναπε.

Η ομιχλη θα τα σφραγιζε ολα και το πρωι κανεις δεν θα θυμοταν τιποτα.

 

 

Comments

[Φοράδα στο Αλώνι]

1.

Υπάρχει τέτοια πόλη;
Γεμάτη ότι να ΄ναι ακούραστα να μη ρωτάνε;
Μάνα θα φύγω, θα πάω στα καράβια :)
Kαλημέρα

[yannis]

2.

Θα σου συνιστουσα να το αποφυγεις.
Δεν εχεις να κερδισεις τιποτα, ισως μονο καποιες αφορμες για ιστοριουλες.
Καλησπερα.

[Φοράδα στο Αλώνι]

3.

Μωρέ το ξέρω.
Αλλά να. Είναι που κάποιες φορές είναι αφόρητο να ζεις εκεί που όλοι όχι μόνο ρωτούν διαρκώς, αλλά δεν έχουν κι απαντήσεις για τίποτα.
Καλημέρα

[yannis]

4.

Αγαπητη μου φοραδα (ωραιο ακουγεται :)
α οι κοινωνια των μηρμυγκιων ειναι μεγαλη μουφα.
Ουτε καφενεια, ουτε πλατειες (μια εχουνε και ειναι γεματη χωροφυλακες και διαλυει τις παρεες ανω των τριων μερα νυχτα), ουτε ιντερνετ οπως το ξερεις, ουτε τηλεοραση οπως τη ξερεις, ουτε σινεμα, ουτε συναυλιες, ουτε τα ωραια μπαρακια.
Τιποτα. Τιποτα.
Μονο ψωνια επιτρεπονται (οχι σα και το δικο μου, αυτα απαγορευονται) αυτα των σουπερμαρκετ.
Μια χαρα εισαι κει.
Εχεις και το ωραιο αλωνακι σου ...