Την ιστορια του σιγα κρυφακουγα
σ' ενα τσιγαρο και μια δικη μου σκεψη στηριγμενος
λαθρα επαιρνα τη πικρα του και τις συγνωμες του
σα να 'μουνα εγω αυτος που μιλαγε
κι αυτος να ηταν ο ξενος μεθυσμενος
-
Χωρες πολλες εφερναν κυκλους μες στα λογια του
ηρθαν και εφυγαν γυναικες ρωτευμενες
κι αυτος πότε τις λατρευε ποτε τις εβριζε
του χρονου ξοδι ματαιο να κυνηγα
αλλοπαρμενος
-
Περασε η ωρα
κι αυτος μεσα στα λογια του τα ιδια ελιωσε
σα να τον εφαγαν ολορθο, φλογισμενο
κι οταν το βλεμμα του πανω σε μενα επεσε
με μια μανια ξαφνικη φριχτα με εβρισε
δικαιωμενος
Εξαιρετικό!(κινηματογραφική σκηνή όπως πάντα πνιγμένη στους καπνούς )
Posted by: Vam33 | August 30, 2010 at 09:58 AM
...ποίηση στο μπαρ...
Posted by: ezak | August 30, 2010 at 10:16 AM
Τα παιδια, τα παιδια,
τα φιλαρακια τα καλα,
τα σνομπαρεις κι ουτε δινεις
σημασια πια καμιααααα
(Ο τριτος στιχος ασχετος...)
Το θεμα ειναι παιδια οτι εχω κολλησεις στα ιδια και στα ιδια και σορρυ αλλα εχω και μια ...στενοτητα παραστασεων απ' οτι καταλαβαινετε.
Την καλημερα μου.
Posted by: Radio | August 30, 2010 at 12:29 PM