Το άρωμα

Την εβγαζα φωτογραφιες με το κινητο οταν εβγαινε εξω απο το μπαρ που δουλευε για να τηλεφωνησει σε καποιον πελατη της.

Καποια φορα μαλιστα με ειδε και εκανε μια κινηση απορριψης.

Εγω χαμογελασα αν και φοβηθηκα μην ερθει προς το μερος μου και κανει φασαρια.

Δεν εκανε ομως τιποτα και γυρισε στη δουλεια της χωρις να μου δωσει αλλη σημασια.

Συνεχιζα να καθομαι μονος μου στο μοναδικο τραπεζακι που ηταν εξω στο διπλανο απο το δικο της μπαρ.

Την εβλεπα αραια οποτε εβγαινε να τηλεφωνησει εξω απο τη φασαρια του μπαρ, ηξερε οτι την παρακολουθουσα, οτι την επαιρνα φωτογραφιες και ποτε μου γυριζε τελειως την πλατη ενω μιλουσε στο τηλεφωνο και ποτε με κοιτουσε σταθερα χωρις να σταματαει να προσκαλει τους αλλους.

Υπηρχε κατι εντονα αισθησιακο στην παρουσια της που επισκιαζοταν ομως απο τον διαχυτο επαγγελματισμο της σε βαθμο ανεπιτρεπτο για τα γουστα μου.

Θα ελεγα μαλιστα οτι η εικονα της συμπυκνωνε την εικονα ενος κοριτσιου χωρις ψυχη, χωρις κατι εσωτερικο να αναδευεται και να δινει εστω και αμυδρα την εντυπωση οτι ενδιαφεροταν για κατι ουσιαστικο και με νοημα γι αυτο που ηταν και η κρυμμενη λεξη στη δουλεια της, η μοναξια των ανδρων δηλαδη, η ευθραυστη ψυχολογια τους στην αναγκη τους να βρουν κατι αμεσως, κατι στιγμιαιο και απολυτο που να μπορει να την σκεπασει και την αναγκη για επαφη αλλα και την ηττα τους.

Οχι,  θα ελεγα οτι αυτο το κοριτσι δεν ειχε καν καρδια, δεν ειχε καν μια μικρη αναμνηση για το τι μπορουσε αυτο να σημαινει.

Δεν ηταν στην αντιληψη μου κατι παραπανω απο ενα ωραιο σωμα που μιλουσε, χαμογελουσε και χαριεντιζοταν με τροπο τοσο επαγγελματικο που μου γινοταν αντιπαθητικη.

Μεχρι εκεινο το βραδυ που ηρθε κοντα μου και αρχισε να μου μιλαει.

Στην δικη της γλωσσα και μαλιστα γρηγορα τοσο που να μην μπορω να διακρινω καμια απο τις λιγες λεξεις που γνωριζα.

Φωναξα καποιο Κινεζο φιλο μου να ερθει εξω και να μεσολαβησει στην επικοινωνια μας.

Αρχισαν να μιλουν μεταξυ τους, μαλλον αυτη αρχισε να τον βομβαρδιζει με λεξεις και χειρονομιες και θα ελεγα μαλιστα οτι χωρις να καταλαβαινω το παραμικρο απο αυτα που ελεγε οτι ηταν η πρωτη φορα που ενιωθε κατι πραγματικα, η πρωτη φορα απο τις τοσες φορες που την ειχα παρατηρησει που τα λογια της ειχαν καποιο βαρος, καποιο αντικρυσμα μεσα της.

Ο φιλος μου την κοιτουσε κι εβλεπα τα ματια του ν' ανοιγουν απο εκπληξη γι αυτα που ακουγε και ποτε ποτε να της χαμογελαει με κατανοηση ή ενθαρυνση.

Δεν αντεχα να περιμενω και μολις αυτη εκανε ενα διαλειμα στον ασταματητο λογο της, ρωτησα τον φιλο μου τι στην ευχη ελεγε τοση ωρα και μαλιστα με τετοια ενταση.

Γυρισε προς το μερος μου και με ενα χαμογελο που παραπαιε μεταξυ εκπληξης, ειρωνιας και κατι αλλο που εμοιαζε - αχνα εστω - με θαυμασμο και ζηλεια μου ειπε οτι η κοπελα του ελεγε οτι με αγαπαει και μαλιστα πολυ, δεν απαιτει να την πιστεψω, δεν περιμενει τιποτα, αλλωστε ξερει οτι η καταγωγη της, οι γνωσεις και οι τροποι της, η δουλεια της βεβαιως ηταν  εμποδια αξεπεραστο για να την πιστεψω αλλα και να της επιτρεπουν να ελπιζει σε κατι απο εμενα.

Αυτη, οση ωρα ο φιλος μου εξηγουσε, με κοιτουσε επιμονα στα ματια περιμενοντας τις αντιδρασεις μου και οταν αυτος σταματησε για λιγο αμεσως πεταξε τα λογια που απ' οτι φαινεται ετοιμαζε τοση ωρα να προφερει,

άι λαβ γιού

και μην περιμενοντας να δει τις αντιδρασεις μου αρχιζε να μιλαει πιο δυνατα πιανοντας το χερι μου και σφιγγοντας το αναμεσα στα δικα της

άι λαβ γιού    άι λαβ γιού    άι λαβ γιού 

Δεν αφησα την εκπληξη μου να φανει, το βλεμμα μου ομως ετρεξε ανεξελεγκτο για μια στιγμη στο σχισιμο του φουστανιου της που αφηνε να φανουν δυο πολυ ομορφα ποδια και αστραπιαια μια εικονα να σχηματιστει στο μυαλο μου μ'εμας τους δυο σ' ενα κρεβατι σε μια ωρα αποσταση απο εκεινη τη στιγμη.

Δεν με κρατησε για πολυ ομως αυτη η εικονα και το μονο που ειπα ηταν οτι δεν ηξερα και μαλλον δεν μπορουσα να υποσχεθω τιποτα.

Ο φιλος μου της μετεφερε τα λογια μου και ειδα το στρογγυλο της προσωπο να σκοτεινιαζει, οι ωμοι λιγο να πεφτουν, να στρεφει αλλου το βλεμμα και να ετοιμαζεται να σηκωθει.

Προλαβα την κινηση της στη μεση και με λογια που κι εγω δεν καταλαβα απο που ερχονταν ειπα στο φιλο μου οτι εν τουτοις ηθελα να της κανω ενα δωρο.

Αυτη εμεινε να με κοιταζει μην ξεροντας τι επρεπε να κανει, τι σημαιναν τα λογια μου.

Ειπε κατι που εμοιαζε με ενταξει και σηκωθηκε.

Ειχε κανει δυο τρια βηματα οταν γυρισε ξαφνικα πλαι προς το μερος μου και με φιλησε στο μαγουλο.

Της χαιδεψα απαλα τον ωμο και την αφησα να φυγει.

Ο φιλος μου αμεσως αρχισε ν'αστειευετε. Δεν τον ακουσα. Σηκωθηκα κι εφυγα.

Την αλλη μερα πηγα στο εμπορικο κεντρο και δοκιμασα διαφορα αρωματα.

Βρηκα καποιο που μου αρεσε και το πηρα.

Μετα δυο μερες ξαναπερασα απο κει και την ειδα που κοιτουσε μεσα απο το μπαρ της το δρομο.

Βγηκε και ηρθε αργα προς το μερος μου.

Της εδωσα το αρωμα.

Το πηρε στα χερια της απλα, σα να της το χρωστουσα, και χωρις να πει καν ενα ευχαριστω γυρισε κι εφυγε.

 

Comments

[ezak]

1.

...μας κάνετε και ζηλεύουμε με αυτά που συμβαίνουνε στα μπάρια σας :)...

[Radio]

2.

Δεν υπαρχει λογος Εζακ,
απλως εκτελουμε το χρονο μας με μικρες ομοιοπαθητικες δοσεις.
Αλλωστε τα τελευταια ...μπινελικια το δειχνουν ξεκαθαρα οτι η ζηλεια σας δε παιζει :)