Hokusai

 

 

Κάνω ένα παρένθετο ποστ γιατί η χαρά δεν με αφήνει, πρέπει κάπως να σημειώσω αυτή τη μέρα στη ιστορία ...

Βρήκα κάπου μαζεμένα όλα τα έργα του Γιαπωνέζου ζωγράφου Hokusai, συνέλλεξα εκατό απ' αυτά και τα έβαλα σ' ένα άλμπουμ που βρίσκεται στη δεξιά στήλη ή εδώ  http://radionowhere.typepad.com/photos/hokusai/index.html

Σκέφτομαι να κάνω το ίδιο και με τον άλλο αγαπημένο (ίσως και περισσότερο) τον Hasui, που τώρα τον έχω χύδην μαζι με άλλους στο άλμπουμ Japanese Art.

Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω τι μου δίνουν αυτά τα έργα, καταρχήν με κάνουν ευτυχισμένο, πρωτεικά χαρούμενο, όπως η θέα ενός μωρού, το πρόσωπο φίλου που έχω να δω χρόνια και τον βρίσκω μια χαρά, ένα όνειρο ότι έχω ξαναγεννηθεί και είμαι πάλι παιδί, να ξαναζήσω με πλήρη τώρα συναίσθηση όσα πέρασαν τότε τόσο γρήγορα και η μνήμη τους ξέφτισε.

Κάπως έτσι είχα νιώσει όταν πρωτοείχα δει τα έργα του Θεόφιλλου στη Μυτιλήνη, ειδικά τα μεγάλα τοπία του και του Βαν Γκογκ στο Άμστερνταμ αλλά με τους δύο αυτούς Γιαπωνέζους τα συναισθήματα είναι πολύ ισχυρότερα, τσουνάμι κανονικό.

"Απο τα εξι κιολας χρονια μου, ενιωσα την παρορμηση να απεικονιζω τα πραγματα. Μεχρι τα πενηντα μου, ειχα κανει μια εκθεση ζωγραφικης' κι ωστοσο, τιποτα απ' οσα εκανα μεχρι τα εβδομηντα μου δεν με ικανοποιουσε. Μονο οταν εγινα εβδομηντα τριων χρονων, μπορεσα να διαισθανθω, ισως κατα προσεγγιση, την αληθινη μορφη και φυση των πουλιων, των ψαριων και των φυτων. Ετσι, στα ογδοντα μου θα εχω επιτελεσει μεγαλες προοδους' στα ενενηντα θα εχω εισχωρησει στην ουσια των παντων, στα εκατο, θα 'χω  στα σιγουρα ανεβει σε ενα επιπεδο υψηλοτερο, υπερανω πασης περιγραφης, κι αν αξιωθω να φτασω στα εκατον δεκα, τα παντα, καθε σημειο και καθε γραμμη, θα αναπνεουν.

Προσκαλω οσους ζησουν οσο εγω να επαληθευσουν αν θα 'χω εκπληρωσει αυτες τις υποσχεσεις. Αυτα τα εγραψα εγω σε ηλικια εβδομηντα πεντε χρονων, εγω που παλια λεγομουν Χοκουσάι και τωρα Χουακίβο-Ρογί, εγω, ο γερος που η ζωγραφικη του πηρε τα μυαλα*."

*Ο Χοκουσάι πέθανε σε ηλικία 89 χρονών.

  

Comments

[Epic]

1.

θυμαμαι την λαχταρα σου και τοτε...Μου ειχε κανει ιδιαιτερη εντυπωση αυτο το ιδιο κείμενο!! Μεγαλειωδες πνευμα...
...κι αν αξιωθω να φτασω στα εκατον δεκα, τα παντα, καθε σημειο και καθε γραμμη, θα αναπνεουν....
...εγω, ο γερος που η ζωγραφικη του πηρε τα μυαλα....

[Radio]

2.

με ειχε συγκλονίσει αυτό το πνευμα και αυτή η αφοσίωση.

ώστε φίλος απ' τα παλιά ... έχω μιά υποψία, ειδικά αν το νικνέιμ έχει ...φιλοσφική ρίζα.

[Epic]

3.

Ναι...εχει!

"Η πολη ειναι μικρη.

Αυτο ομως δεν με 'μποδισε να τη κοψω στα δυο.

Κυκλοφορω και στα δυο κομματια της.

Μονο που ειναι απολυτως ξεχωριστα και το ενα δεν ξερει τι κανω στο αλλο.

Στο ενα με ξερουνε Yanni και στ' αλλο με ξερουνε John.

Τα ιχνη μου χανονται για τη μιση πολη μολις περναω στην αλλη μιση.

Μια λεπτη επιχειρηση επιβιωσης"

Σ αυτη την επιχειρηση επιβιωσης με βοηθησες πολυ!

Στο ενα με ξερουνε ....στο αλλο οχι!!! Να εισαι παντα καλα φιλε μου...μεσα στην ευτυχια!

[Radio]

4.

Κι εσύ.
Τι μου θύμισες ...
Τότε που είχα τις λέξεις. Πρόσφορες.

Πάω ν' ανοίξω μιά μπύρα
ή καλύτερα να ζεστάνω λίγο σάκε;
Εχει κουφόβραση ... οπότε ένα τέταρο ζεστό σάκε είναι ότι πρέπει.

[Epic]

5.

ανοιξα παγωμενη μπυρα να σου κανω παρεα...

[Oberon]

6.

http://www.museumsportal-berlin.de/en/exhibitions/exhibition-details/hokusai-retrospective.html