Βροχή

 

Quantic - Life in the Rain

Βρέχει τις τελευταίες τρείς μέρες συνέχεια.

Είμαι πολύ ψηλά, στον δέκατοέβδομο, δεν μπορώ να δω τη βροχή, αλλά την καταλαβαίνω απο μιά υδρορόη που περνά μέσα απ' το διαμέρισμα και ξαφνικά αρχίζει και κελαρύζει.

Τότε είτε βγάζω το κεφάλι απ' το παράθυρο και γυρίζω το πρόσωπο προς τα πάνω είτε παίρνω το αμάξι και οδηγώ στη βροχή.

Η βροχή αλλάζει τη πόλη,

τη συμπεριφορά των ανθρώπων,

τήν όραση.

Δεν ξέρω που πάω ή που θέλω να πάω γιατί ποτέ δεν έκανα αυτή την ερώτηση στον εαυτό μου.

Ποτέ πριν.

Τώρα, ενώ νιώθω ότι πρέπει να το ρωτήσω, πάλι το αφήνω.

Αν και η ίδια η βροχή με προκαλεί να αναρωτηθώ η ίδια με κάνει και να το ξεχάσω.

 

Comments

[oberon]

1.

Η άτιμη η βροχή έτσι όπως πέφτει από ψηλά, ίσια καρφί είτε πλαγιομετωπικά, υποδηλώνει προορισμό αφ' εαυτού της.
Βέβαια πριν προλάβεις ν' ακολουθήσεις τις σταγόνες της στην αλάθητη πορεία τους, έχουν χαθεί στη γη...
οπότε κατανοητό φαίνεται που ρίχνει σε λήθη τη βούληση για μια ιδιωτική διαδρομή.