Είναι στ' αλήθεια περίεργοι οι άνθρωποι,
ο τρόπος που μαζεύουν τη βρωμιά
και το πως πιάνουν τα μαλλιά τους,
εσύ όμως ποτέ δεν θα μ' αφήσεις μόνο ε
άλλο πόνο απ' τον δικό σου δεν καταλαβαίνω
κι όσο αίμα κι αν τρέξει εξ αιτίας μου
θα είναι άνευ σημασίας
αν εσύ δεν το προσέξεις
γι' αυτό και θέλω να στο κρύψω,
αν δεν ξέρεις
θα είμαι και θα παραμένω αθώος
όπως όταν με πρωτοείδες
και μού 'πιασες το χέρι.
...με συγκίνησες...πολύ!
Posted by: Oberon | March 04, 2012 at 10:41 PM