Μπήκαμε στο πλυντήριο αυτοκινήτων οι δυο μας χωρίς αυτοκίνητο.
Μου κράταγε το χέρι κι εγώ έπαιζα στο κινητό καθώς μας έραιναν μουσκεμενες πετσέτες και σαπουνάδες.
Ήταν το καλύτερο one night wash στον αξιοδάκρυτο βίο μου.
Της έγραψα μία ωδή, της την έστειλα με κούριερ μού απάντησε με ενα lol re file στο κινητό.
Δεν μπορώ να πω ότι την ξέχασα, μετά απο τρία και μισό διαζύγια έπρεπε να φροντίζω να ξεχνάω άλλα πράγματα, σημαντικότερα.
Είχα ξεκινήσει μία βιοτεχνία μικροφωτιστικών, ειχα σπίτια πολλά, εξοχικά και σπα αλλά ευτυχία μηδέν.
Τον ελεύθερο χρόνο τον πέρναγα να λούζομαι με πολωνικές μπύρες και να κοιτάω ψηλά.
Ειχε πιαστεί ο σβέρκος μου.
Ο γιατρός μου όλο μου έλεγε να ξεκινήσω γυμναστική και να τα φτιάξουμε.
Δεν ήξερα ποιό ηταν χειρότερο.
Ξεκίνησα το δεύτερο, ένιωθα ολη την ώρα πιασμένος. Αλλη μία αποτυχία.
Ήμουνα στα χείλη του γκρεμού, έρμαιο.
Έτσι όταν μου τηλεφώνησε μετά τόσα χρόνια την γνώρισα, και τη ρώτησα που μπορούμε να βρεθούμε σήμερα ή αύριο.
Την αισθάνθηκα σκεφτική και την ρώτησα αν είχε πεθάνει κάποιος δικός της.
Ναι, μου είπε. Ο δεύτερος μου σύζυγος, απο δηλητήριο στο καφέ, αλλά φάνηκε σαν αυτοκτονία καθώς την ίδια στιγμή του φύτευα μια σφαίρα στ αυτί του.
Lol, της είπα πιστεύοντας οτι πήρα μία έστω μικρή ρεβάνς.
Τα άφησε όλα σε μία ξαδέλφη του στο Νομό Πιερίας, συνέχισε με πίκρα. Θέλω να πας και να την καθαρίσεις και ύστερα μισά-μισά.
Συμφώνησα και πήρα το πρώτο κτελ.
Η ξαδέλφη γύρναγε στα μπαρ της περιοχής, έπινε και έγραφε τετράστιχα που μετά τα πολτοποιούσε σε ενα φορητό μαραφέτι που είχε συνέχεια μαζι της.
Τα υπολείμματα τα έβαζε στις φόδρες τυχαίων περαστικών μαζί με παλιά νομίσματα, πενταροδεκάρες που δεν αξιζαν μία.
Ηταν μοιραίο να την ερωτευτώ κι έτσι κι έγινε.
Γοητεύτηκε αυτή απο εμένα κι εγω απο αυτήν.
Γυρνάγαμε στα μπαρ της Κατερίνης και των περιχώρων. Πίναμε και γλεντάγαμε.
Φάγαμε όλη την κληρονομια σε ουΐσκια και ξηρούς καρπούς.
Μολις τα φάγαμε όλα χάσαμε το ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλον.
Πήρα την άλλη να μου βγάλει εισιτήρια να γυριαω στη πρωτεύουσα.
Loi μου είπε.
Ειχε την τελευταία λέξη, κι αυτο ηταν το χειρότερο.
Εμεινα Κατερίνη.
Comments