Η μόνη κληρονομιά που μου άφησε ο παπούς μου ήταν δυό μπάλες άχυρο και μιά συμβουλή :
Γιέ μου να ´χεις πάντα κουμπωμένο το παντελόνι σου και δεν θα χάσεις.
Τόν άκουσα κι ομολογώ δεν έχασα.
Έβλεπα γύρω μου κόσμο και κοσμάκη να γυρνά με ξεκούμπωτα παντελόνια και να πέφτουν από την μιά χασούρα στην άλλη. Ήταν να τους λυπάσαι.
Έβγαλα το άχυρο σε πλειστηριασμό και έτσι μπόρεσα και αγόρασα ένα μικρό ξενοδοχείο στο Κορακοβούνι, τετρακόσια δωμάτια όλα με το δικό τους αιρ-κοντίσιον και ανάγλυφο σοβατεπί.
Πελάτες μου ήταν κυρίως παράνομα ζευγαράκια.
Κλέφτες, ναρκέμποροι, δολοφόνοι που έρχονταν πάντα δυό δυό για να μην προκαλέσουν υποψίες εκει στην ερημιά.
Πολλές φορές μου γέμιζαν αίμα τα χαλιά με τα παπούτσια τους αλλά ήταν πάντα τόσο φιλικοί μαζί μου που δεν μπορούσα να τους κρατήσω κακία.
Είχα ένα πιγκουίνο, τον Ζήνωνα, και όταν άδειαζα απ τη δουλειά παίζαμε μπιλιάρδο με στοιχήματα που πάντα έχανα κι έπρεπε μετά να κάθομαι να κάνω το βαρέλι του Τζάκ Ντάνιελς, άνοιγα δηλαδή το στόμα μου και ο Ζήνωνας μου πέταγε φελούς.
Ήξερε επίσης πολλά κόλπα με το ράμφος του αλλά δεν θέλω να επεκταθώ σ αυτό.
Περνάγαμε υπέροχα ειδικά τις περιόδους που δεν πάταγε ψυχή, παίζαμε κυνηγητό και κρυφτό στις απέραντες σάλες και μου άρεσε να πετάγομαι ξαφνικά από πίσω του και να τον τρομάζω
- Αν σε πιάσω θα δεις τι θα πάθεις, μου έκρωζε
- Θα μου ραμφίσεις το μπιμπ, του έλεγα εγώ γελώντας κι αυτός θύμωνε
Ήταν αναμφίβολα η καλύτερη περίοδος της ζωής μου που δυστυχώς διακόπηκε από μία χιονοστιβάδα που έπεσε ενα βράδυ και μας πλάκωσε.
Μόνο εγώ σώθηκα. Ο Ζήνωνας και διακόσιοι δέκα πελάτες, κυρίως βιαστές και πορνοστάρ, χάθηκαν.
Για τους άλλους να το καταλάβω, ήταν μονίμως με ξεκούμπωτα παντελόνια αλλά ο φουκαράς ο Ζήνωνας γιατί;
Comments